Ενοχή: ένας από τους βασικούς παράγοντες που αναστέλλει τη δράση, που μπερδεύει την κρίση και τη σκέψη που στέκεται σαν προστατευτικό τείχος μπροστά από τις αισχρότητες όσων μας κυβερνούν, μπροστά από την ανηθικότητά τους και τα πλούτη τους, μπροστά από τη σωματική τους ακεραιότητα. Ένας από τους ανθρώπους και τους πολίτες που νοιώθουν ένοχοι καθώς και ένας από τους τρισεκατομμύρια τροχούς της ανθρώπινης ιστορίας είμαι και εγώ. Γιατί νοιώθω ένοχος; Πέρα από τις ενοχές που μού φορτώνει η όποια θρησκεία ή ιδεολογία και από αυτές που είμαι καταδικασμένος να νοιώθω επειδή κατοικοεδρεύουν στο DNA μου, έχω και πολλούς επιπλέον λόγους για να βυθίζομαι, αγωνιζόμενος με αρωγό τη λογική να μην πνιγώ, στη σύγχυση και στην απραξία, στην συναίσθηση της ματαιότητας και της απόλυτης αδυναμίας μου να αλλάξω κάτι-εκτός από την προσωπική μου ζωή και στάση-σε αυτόν τον κόσμο. Τις αιτίες αυτές της «ματωμένης μου σύγχυσης» τις υποδαυλίζουν πολλοί. Είναι οι πολιτικοί με τα λόγια τους, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές με τις ειδήσεις τους, τα ΜΜΕ που με ευνουχίζουν πνευματικά και ηθικά και που ρίχνουν λάδι στη φωτιά της ασυνεννοησίας και της κατάθλιψης αλλά και οι όποιοι έμποροι που διαλαλούν τις πραμάτειες τους μέσα από κάλπικα λόγια και διαφημίσεις και απάτες μπροστά από το ναό του Σολομώντα που αποτελεί η ψυχή μας και η ευαισθησία μας. Στην τεράστια αυτή δίκη, που έχουν στήσει οι κάθε λογής και φάρας φαύλοι, ποιο είναι το κατηγορώ ενάντια στο πρόσωπό μου; Ότι είμαι υπεύθυνος για τα δεινά τα δικά μου και αυτά που μαστίζουν τον τόπο μου και τη γη ολόκληρη, ότι είμαι κακός και μου αξίζει αυτό που παίρνω από τη ζωή, ότι είμαι ηλίθιος… δε θα συνεχίσω τη λίστα αυτή. Πρέπει να ενημερώσω όμως όσους με κυβερνούν για κάποιες ακλόνητες πεποιθήσεις μου και συνάμα ιστορικές αλήθειες. Συγκεκριμένα, εγώ, ο Γιώργος, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που κατοίκησαν και κατοικούν σε αυτόν τον πλανήτη, δεν καταχράστηκα εκατομμύρια που να ανήκουν σε αυτούς τους οποίους είμαι εκλεγμένος να υπηρετώ, δεν ξεκίνησα τον πόλεμο στο Βιετνάμ ή δεν οδήγησα τη μισή ανθρωπότητα στο μακέλεμα της άλλης μισής κατά τον Πρώτο ή το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν έκαψα ζωντανούς άλλους ανθρώπους, δε σκότωσα, δεν έκανα πλύση εγκεφάλου σε κανέναν, δεν έβαλα σκοπό της ζωής μου να πλουτίσω σε βάρος ανθρώπων που πρώτα είχα απογυμνώσει από την όποια δυνατότητά τους για κριτική σκέψη ή ηθική αντίσταση, δεν αποφάσισα για την τύχη άλλων με γνώμονα την ικανοποίηση του άρρωστου ψυχισμού μου, δεν, δεν, δεν, δεν, δεν. Ως Γιώργος μιλάω, μιλάω για λογαριασμό εμού και των ενοχών μου, νομίζω όμως, ή μάλλον το θεωρώ αυτονόητο, ότι εκφράζω πάρα πολλούς από εμάς. Ας κάτσουμε να σκεφτούμε λοιπόν τα παραπάνω την επόμενη φορά που θα μπούμε στην αρχική του yahoo ή που θα ανοίξουμε την τηλεόραση. Μπορεί έτσι κάτι να βγει. 

Γεώργιος Αγγέλης