Μέσα βαθιά στη ψυχή του, ο ανώνυμος Έλληνας είναι σίγουρο ότι συνεχίζει να μάχεται ακόμα και σήμερα, ενάντια στο τυφλό και εγωιστικό συμφέρον και την ηθική κρίση, υπερασπίζοντας την προαιώνια τιμή και αξιοπρέπεια του. Ασταμάτητα μάχεται μέχρις ότου ξεπληρώσει την υποχρέωσή του και όπως λέγει και ο ποιητής:

«Αν εις δικαίους έλθητε  πολέμους ή ένα μνήμα, μνήμα τίμιον ευρίσκετε ή των θριάμβων τ΄ άσματα και τα κλωνάρια».

Είμεθα βέβαιοι, το γνωρίζουμε, πως τούτος ο κόσμος γεννάει πάντοτε ανθρώπους που, σε μιαν έστω φάση της ζωής τους, ομολογούν πίστη σ’ έναν κώδικα ηθικών αξιών. Έτσι κάποιοι κάποτε σ’ αυτήν - εδώ τη χώρα, ξεπέρασαν για μια στιγμή τον καθημερινό εαυτό τους, γονάτισαν μπροστά σ’ ένα βωμό και μετάλαβαν από το δισκοπότηρο της θυσίας. Ίσως αυτό, σήμερα, να το έχουμε ανάγκη περισσότερο από όσο ποτέ άλλοτε.